In de jaren 1970 kwam Chianti in mandflessen van een liter (de zogenaamde fiasco’s) naar Nederland. Chianti werd de huiswijn en decoratie van menige pizzeria. Wat niet iedereen weet is dat Chianti de oudste appellatie ter wereld is. In 1716 vaardigde Groothertog Cosimo III van Toscane het decreet “Il Bando dei vini” uit waarin de grenzen van Chianti werden vastgelegd. Het waren de heuvels tussen Florence en Sienna, toen al eeuwen beroemd om wijnen. Volgens de huidige Italiaanse wijnwetten is dit de Chianti Classico zone. Chianti, maar niet Classico zijn de gebieden hier om heen. Chianti uit het Classico gebied, zoals bijvoorbeeld de Chianti Classico van l’Erta di Radda is tegenwoordig van hoge kwaliteit. Chianti, niet Classico is enorm wisselend. Er wordt hier zowel bulkwijn gemaakt voor supermarkten als wijn die zich kan meten met Chianti Classico, zoals wijnen uit de zone Rufina.
Hoe oud de wijnbouw in Chianti ook moge zijn, de basis voor de Chianti die wij nu kennen is in 1840 gelegd door Bettino Ricasoli, die Chianti maakte van 70% sangiovese en 30% witte druiven. Het recept van Bettino werd in 1924 tot wet verheven. Smaken veranderen en vanaf de jaren ’70 begon de verplichting 30% witte druiven toe te voegen, te knellen. Onder leiding van Piero Antinori begonnen producenten wijnen te maken waarin de witte druiven door cabernet sauvignon en/of merlot werden vervangen, zoals de Tignanello van Antinori, of met een groter aandeel sangiovese, soms zelf 100%, zoals de Flaccianello van Fontodi. Deze wijnen voldeden niet aan de Chianti-regels en werden als vino da tavola gelabeld. Deze Super Tuscans behoren tot de duurste wijnen ter wereld.
Het complexe en politieke Conzorzio Vino Chianti Classico deed er vervolgens nog zo’n 30 jaar over om de Chianti regels aan te passen. Sinds 2005 bestaat Chianto Classico voor 80-100% uit sangiovese. Witte druiven zijn verboden. Deze regels zijn beslist geen rustig bezit. Smaken veranderen nog steeds. Voor sommige wijnen is een rijping van zes maanden beter. Ook is er behoefte om subregio’s op het etiket te vermelden. Allemaal niet mogelijk en dus verschijnen er opnieuw vino’s da tavola. Als politiek compromis is er nu de Gran Selezione, wijn gemaakt van de beste druiven van een domein en tenminste 30 maanden gerijpt. Het concept van de Gran Selezione werkt nog niet. Net als in Rioja in Spanje neemt de vraag naar lang gerijpte wijnen af, terwijl die naar wijnen waarin het druivenras uitblinkt toeneemt. Het zal wel weer 30 jaar duren voordat het Conzorzio zich hierbij neerlegt. Ondanks deze Italiaanse toestanden, is Chianti Classico de fiasco’s inmiddels ruimschoots ontgroeid en behoort deze tot de beste wijnen van Italië, op gelijke hoogte met Brunello en Vino Nobile, maar (nog) veel voordeliger.
Een mooi voorbeeld hiervan is de Chianti Classico van L’Erta di Radda, de uitgekomen droom van Diego Finocchi. In 2006, 24 wijnjaren jong, nam Diego 5 hectares in Radda over. De wijn van Diego is de meest pure expressie van het terroir van Radda, met zijn heuvels vol galestro (leisteen). Diego doet alles met de hand, 100% Toscaans en biologisch. Zijn Chianti Classico is gemaakt van sangiovese en canaiolo uit Radda. De wijngaarden in Radda liggen wat hoger en bevatten veel galestro (leisteen). Handpluk. Vergist met natuurlijke gisten. Malolactische fermentatie gedeeltelijk in staal en gedeeltelijk in Sloveens eiken. Daarna 24 maanden rijping in 2000 liter vaten van Sloveens eiken. Zie ook https://www.wijnopdronk.nl/product/lerta-di-radda-chianti-classico-2017/